Miejski portal informacyjny:
Olsztyn, Barczewo, Biskupiec, Dobre Miasto, Dywity

„Podróż do korzeni” to tytuł nowej wystawy malarstwa Doroty Boguckiej-Lorek. Jej wernisaż odbędzie się w piątek 22 lutego o godz. 18.00 w Galerii Spichlerz Miejskiego Ośrodka Kultury w Olsztynie. Zapraszamy! Wstęp wolny.

Dorota Bogucka-Lorek
Dwie pasje wyznaczyły jej drogę zawodową – teatr i malarstwo. Ukończyła Państwowe Studium Kulturalno-Oświatowe o specjalności teatralnej w Kaliszu, gdzie pozostała, pracując w Teatrze im. Wojciecha  Bogusławskiego. Po wyjeździe do Krakowa w latach 1983-86 pracowała w tamtejszym kabarecie „Pas” śp. Jacka Chmielnika, gdzie u boku Bogdana Słomińskiego i Jacka Wójcickiego kreowała komediowe postacie stworzone przez  autora. Zdołała wyreżyserować kilka spektakli dla dzieci na kanwie, poezji Juliana Tuwima i Joanny Kulmowej w Domu Kultury na Krakowskim Kazimierzu. Ukończyła Studium Dekoracji Wnętrz i rozpoczęła pracę w Krakowskim Ośrodku Reklamy, uprawiając tam malarstwo ścienne. Kiedy założyła rodzinę, wyjechała na Suwalszczyznę, gdzie na przemian pracowała w Liceum Społecznym, prowadząc zajęcia z ekspresji teatru, oraz rozwijając umiejętności malarskie. Swoje prace po raz pierwszy wystawiła w Galerii Akcent Centrum Kultury Teatr w Grudziądzu we wrześniu 2011 roku oraz w Galerii WOAK w Białymstoku w styczniu 2013 roku.

Inspiracje do wszelkiego typu działań artystycznych czerpię z mojej rodziny. Wszystko to, co przez lata służyło wzrostowi intelektualnemu, duchowemu i emocjonalnemu moich dzieci, było dla mnie niezmiernie ważne. Kształtując wrażliwości dzieci, starałam się zatrzymać ich spojrzenia na otaczającym nas pięknie. Wczesną wiosną, kiedy śnieg na rozmokłej i nieco zmrożonej ziemi pozostawia kałuże, błękitne niebo odbija się w nich niczym w lustrze. Oczekiwane wiosenne słońce zalewa cały ten obszar, pokazując głęboki brunatny kolor ziemi, błękity i fiolety śniegu, uśpione miodowe trawy. Kiedy w czasie spaceru zatrzymamy wzrok i pojawiające się myśli przekażemy dzieciom, pejzaż ten wrasta w naszą pamięć. Przychodzi też taki czas, kiedy ta zatrzymana chwila wydaje owoce i inspiruje do powstania obrazu. Powtarzające się przez pory roku i  lata spacery, rodzinne podróże, spotkania z  muzyką, literaturą, sztuką  i ludźmi, dały sumę inspirujących doświadczeń.
Tak oto powstało moje malarstwo – zatrzymywane w czasie pejzaże, ogrody i  miejsca, które zachwycają piękną architekturą. Kiedy byłam dzieckiem, odbywałam spacery z rodzicami. Ze śp. tatą po parku, naprzeciw naszego domu, przed laty przy  ul. Warszawskiej w Grudziądzu. Także po rudnickim lesie. Tam wrastały we mnie pejzaże, światła na leśnych paprociach, blask bursztynowej kory sosen i zieleń miękkiego mchu. Natomiast dbająca o dom mama zabierała mnie do miasta. Pośród czynionych  zakupów poznawałam miłe ulice i domy, w mojej pamięci pozostawały zabytki architektury. Kiedy przy okazji podróży pociągiem wracaliśmy przez most do Grudziądza, czekałam na tę panoramę spichrzy, nad którymi królował kościół Św. Mikołaja. Te właśnie obrazy przywoływałam w pamięci, mieszkając z dala od mojego miasta.
Dorota Bogucka-Lorek